Każdy z nas czuje.
Czy myśli, co czuje?
Czy czuje, co myśli?
Dwa odmienne zapytania. Wyrażają wszystko, co nam ucieka niepostrzeżenie. Prawie nigdy nie zastanawiamy się nad sensem uczuć i myśli. Rzekomo jest to normalne i odruchowe. Myślenie to normalna sytuacja, a uczucia przychodzą odruchowo. Czy tak jest naprawdę?
W dużej mierze tak, ale przecież jesteśmy ludźmi o wielkim sercu, a to wymaga zastanowienia.
Co czujemy jak myślimy?
Co myślimy jak czujemy?
Na początek, tekst zmuszający do zastanowienia się nad sensem słowa pisanego. Może ta krótka chwila rozwagi, zatrzyma nasze tempo życia. Coś poczujemy, tam gdzieś głęboko. Niektórzy z nas, dawno nie zaglądali w tak odległe zakamarki duszy. Poczujmy, choć przez chwilę, jesteśmy ludźmi, stoimy obok innych i czujemy.
I mamy taki duży dar, SERCE.
Choć jestem półwiecznym człowiekiem, z bogatym bagażem doświadczeń, uczuć i myśli, może nie do końca pasującym do Internetu, to zamierzam poszukać ciekawych dusz. Każdy się zgodzi ze mną, że to nie stan ciała czyni człowieka młodym, a stan umysłu. Młodym, może źle powiedziane, raczej myślącym czując, co pisze.
A właściwie, co to jest młodość?
Może mi ktoś odpowie.
